Mori van den Bergh is kinder- en jeugdpsychiater bij KOOS Utrecht en IMH-specialist in opleiding bij RINO Amsterdam. Tijdens de opleiding deelt ze regelmatig haar verwondering, observaties en overdenkingen. Dit doet zij onder het motto ‘Van start naar finish’.
“We waren eigenlijk al vier jaar bezig voor we hier kwamen”, zegt de moeder van een kindje dat veel gehuild heeft, onrustig was en zichzelf niet kon reguleren. “Nu jullie met elkaar samenwerken, gaat het veel beter.” Zij noemt dit spontaan in een evaluatiebijeenkomst met ouders en verschillende professionals die het gezin hebben ondersteund. Moeder beschrijft het aantal individuele behandelingen die ze hebben gehad. Veel, heel veel. Soms was het jonge gezin meer tijd kwijt aan alle afspraken dan aan de gewone dingen van het leven. Zonder twijfel hebben al deze professionals nuttige dingen gedaan. Alleen vanaf het moment dat er werd samengewerkt ging het beter.
Gedeelde visie
In de IMH-opleiding is veel aandacht voor samenwerken, taal vinden en werken vanuit een gedeelde visie. Docent Marja Rexwinkel, gebruikte in één van de eerste lesdagen al een mooie metafoor voor deze verbindende IMH-visie. In haar favoriete programma ‘Heel Holland Bakt’ kregen de bakkers eens de opdracht een kersencake te bakken met elke kers op gelijke hoogte. Hoe krijg je een rij kersen in een strakke rechte lijn in je cake? Eerst een laagje cake, dan de kersen, dan weer een laagje cake? Of toch beter andersom beginnen? Nee. Je rijgt de kersen aan een satéprikker, die je na het bakken weer uit je cake trekt.
Verbinding
Op dezelfde manier als de satéprikker de kersen verbindt, kan de IMH-visie de onzichtbare verbinding tussen verschillende hulpverleners vormen. Als iedereen steeds denkt vanuit het versterken van de ouder-kindrelatie en afstemt met de andere betrokkenen, ontstaat gemakkelijker gezamenlijke taal en richting. Dit brengt een beweging op gang van multidisciplinair naar transdisciplinair werken. Oftewel zorg verlenen met mensen van buiten je eigen vakgebied. Zo zullen gezinnen zich meer gedragen voelen iets wat de behandeling vleugels kan geven.
‘De IMH-visie als onzichtbare verbinding
tussen verschillende hulpverleners’
Tijdens mijn werk in een netwerkorganisatie – KOOS Utrecht – proberen we dit principe met gezinnen en collega’s in praktijk te brengen. Onze collega’s hebben vijf verschillende werkgevers met ieder eigen expertise en vaardigheden. Door samen in teams in de Utrechtse wijken te werken, proberen we de zorg elke dag vanuit onze gezamenlijke visie vorm te geven. In iedere hulpvraag zoek je samen met het gezin naar passende mensen en expertise. Dit vraagt zowel tijd voor overleg, over een casus als om elkaars werkwijze te snappen en vanuit een gezamenlijke visie te opereren. Gaandeweg ontstaan zo netwerken tussen gezinnen en hun steunsystemen. Netwerken waarin informele en professionele zorg samen kunnen komen en elkaar versterken. Ook als hulpverleners hebben we een netwerk van onze moederorganisaties en overstijgende expertise om ons heen. Zo willen we doen wat nodig is, in het netwerk en dicht bij de gezinnen die onze hulp nodig hebben.
De IMH-visie biedt in de opleiding een paraplu waaronder theorie en wetenschap, diagnostiek en behandeling van jonge kinderen en hun gezinnen een plek vinden. Gelukkig mogen wij nog een jaar samen verder ontwikkelen. Dit helpt ons om steeds scherper door de IMH-bril te zien. Want ook dat gaat samen beter!
Mori van den Bergh
Zie ook:
