Een baby in de couveuse is op zichzelf aangewezen. Regelmatig maar altijd onverwachts, komen er handen die de huid aanraken. De ene keer om te verschonen, de andere keer om een slangetje aan te sluiten. Harde geluiden van piepjes komen continue en plotseling binnen. De baby wordt overweldigd door alles wat er gebeurt. Wat voor impact heeft dit alles op latere leeftijd? Parastou Hoseni vertelt erover vanuit haar eigen ervaring als prematuur geboren baby.
In 1999 werd ik na bijna 26 weken uit mijn moeders buik gehaald. Vervolgens bracht ik drie maanden door in de couveuse. Medische apparatuur zorgde elke seconde voor me. Alles wat er rondom mij gebeurde kreeg ik mee. Geluiden van buitenaf kwamen heel hard binnen. Ik huilde in mijn glazen huisje, maar door de beademingsslangetjes maakte ik geen geluid en hoorde niemand mij.
Nu ik volwassen ben, ervaar ik dat ik moeilijk voor mezelf kan zorgen. Met mij hebben veel volwassenen die te vroeggeboren zijn nog steeds last van hun levensstart in de couveuse. Denk aan het harde werken dat nodig is, omdat je dit al in de couveuse hebt meegekregen. Met name tijdens mijn opleiding anthroposophical art therapy leerde ik mijn premature babytijd begrijpen. Bijvoorbeeld toen ik bewust mijn waakzaamheid bij beoordelingen ging beleven. Ik voelde mij gehaast en ervaarde veel druk vanuit mezelf om te moeten presteren. Onwetend en nieuwsgierig ben ik door deze symptomen op zoek gegaan naar het begrijpen van mijn vroeggeboorte.
Ik hoop dat zorgprofessionals op de NICU van een volwassen prematuur kunnen leren om het verblijf in de couveuse te verbeteren. Hoe geven we een premature baby een stem? Hoe draag jij als zorgprofessional bij aan de verbetering van de reis van deze kwetsbare pasgeborenen? Welke verlichting van medische handelingen voor premature baby’s is welkom en welke niet?
Wil je als zorgprofessional inzicht krijgen vanuit het perspectief van een premature baby die nu volwassen is? Op mijn website Klein & Eigen vraag ik aandacht voor de invloed van vroeggeboorte en couveusetijd op het leven.
Parastou Hoseni
