Bíjna moest Sandra Phlippen, hoofdeconoom bij de ABN AMRO, in Zomergasten iets vertellen over de hoogte van haar salaris. Ik hield m’n adem in. Zou ze het zeggen? Praten over geld is zo’n taboe in onze westerse cultuur. Ik was benieuwd, maar ze werd niet concreet. Het bleef bij ‘onvoorstelbaar veel op mijn bankrekening’. De verontschuldiging zat in haar toon.

Ik peinsde door. Armoede heeft al een tijd m’n belangstelling. Veel van wat ik doe, staat of valt bij financiële mogelijkheden in gezinnen. Want in de wieg begint de achterstand en met 4 maanden is de ongelijkheid al te zien.

Armoede staat het bieden van psychologische hulp in de weg. Treurig, want schulden zijn een grote bron van stress in gezinnen aan de onderkant van onze samenleving. Deze kinderen en hun ouders zien we veel in onze spreekkamers. Geen geld voor een zwangerschapsgym, lactatiekunde, de pil of babyzwemmen. Geen geld voor natuurrubberen spenen, ergonomische draagzakken, de aanschaf van wasbare luiers of koemelkvrije babyvoeding. Of geen geld voor buskaartjes om naar je prematuur geboren kindje op de NICU te komen kijken, een veilige co-sleeper aan te schaffen, voor groenten en fruit, voor mentale ruimte voor afstemming op je baby, peuter of kleuter. Laat staan tijd of energie voor contact met een steunend netwerk. Dit geldgebrek gaat bovendien regelmatig hand in hand met spanningen in relaties.

Hadden we maar een basisinkomen in Nederland, zoals Rutger Bregman voorstelt. Werden schulden in gezinnen maar in één klap afgelost zoals gemeente Arnhem recentelijk deed. Was de schuldenindustrie maar aangestuurd door de overheid in plaats van dat het een lucratieve business is voor bedrijven. Oh nee, de overheid blijkt zélf belang te hebben bij schulden.

In opleidingen stimuleer ik het taboe te doorbreken op financiën, op ongeopende brieven en de angst voor de voordeurbel. Armoede is er meer en vaker dan we als hulpverleners willen en durven weten. En het heeft invloed op meer zaken dan we onder ogen durven zien. Want zorg- en hulpverleners hebben wel de luxe van een geregeld inkomen. Ik kan me er met m’n Klinisch psycholoog salaris niet aan onttrekken dat het vragen naar de geldelijke situatie in gezinnen aanmatigend voelt.

Recent deed ik daarom een gedachte-experiment: zou ik de hoogte van m’n salaris wel durven delen? En met wie zou ik de gêne het sterkst voelen? M’n vrienden komen voornamelijk uit dezelfde financiële bubbel als ik. Daarbij moest ik ook denken aan de moeder waar ik niet meer om betaling heb gevraagd, terwijl de zorgverzekeraar mij in de kou liet staan. En aan de huilbaby waar ouders bezig waren om hun keukeninventaris op marktplaats te verkopen.

Toch is het onderzoeken van je ongemak om het elkaar over geld te hebben de moeite waard: in intervisie, op het werk en met de gezinnen waarmee je werkt. Want er moet een generatie worden opgevoed mét geld. Het is belangrijk dat we er op tijd mee beginnen, met zakgeld, met les over geld en met het steunen van jonge ouders op het MBO. Veel gezinnen profiteren van inclusieve financiering. En raad eens: inderdaad, via de lijn van ondernemende moeders en dat niet alleen in Afrika.

Advertentie

En om m’n eigen straatje schoon te vegen: deel ik voldoende van m’n kennis en m’n salaris met ouders? Geef ik genoeg gratis weg? Heeft mijn gemeente de schuldhulpverlening goed op orde? Werken zorg, kinderopvang en onderwijs voldoende samen in mijn woonplaats? Stimuleer ik voldoende gezinnen tot ondernemerschap én onderwijs? Want een diploma is de beste garantie voor géén carrière in de psychiatrie. Om het met Malala Youzafzai, nobelprijswinnaar, te zeggen: “Let us pick up our books and our pens, they are the most powerful weapons.” Want: “One child, one teacher, one book, one pen can change the world.”

Marilene de Zeeuw
Klinisch psycholoog, Gedragstherapeut VGCt & Infant Mental Health Specialist, docent en columnist

 

 

 

Zie ook:

Vakblad Vroeg is er voor professionals die werken in de geboortezorg en met kinderen tot zeven jaar en hun ouders. Een abonnement kost slechts €28,- per jaar.

Ontdek ons VROEG-magazine

Vakblad Vroeg is er voor professionals die werken in de geboortezorg en met kinderen tot zeven jaar en hun ouders. Sleutelwoorden zijn preventie, vroegtijdige onderkenning en vroeghulp. Ons kwartaalmagazine biedt achtergrond en verdieping. Een abonnement kost slechts € 28,- per jaar.

AdvertentieAbonneren op lentenummer
Meld je aan voor de nieuwsbrief

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van de geboortezorg en de zorg rond het jonge kind en zijn ouders? Schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Deze verschijnt iedere dinsdagochtend.

"*" geeft vereiste velden aan