Het verschijnsel van huilbaby’s vindt zijn oorsprong in het feit dat baby’s in aparte kamertjes slapen, liet ontwikkelingspsycholoog Annemie Ploeger onlangs weten. Op haar stellingname is kritisch gereageerd door het bestuur van de Landelijke Werkgroep Wiegendood van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde. Vakblad Vroeg zet de opinies op een rij.
Annemie Ploeger zegt in een interview met de Volkskrant dat we huilbaby’s creëren met aparte bedjes in aparte kamertjes. “De baby voelt zich onveilig in zijn eentje, ook al leven we niet meer in een savanne waar een zuigeling een makkelijke prooi is. Het babybrein reageert alsof dat risico er wel is: en dus zet het kind het op een krijsen. Niet allemaal natuurlijk. Het ene kind is het andere niet, maar in samenlevingen waar kinderen veel gedragen worden kennen ze minder huilbaby’s.’
Op de vraag van de journaliste of dat bewezen is, antwoordt Ploeger als volgt: “In de jaren negentig kampte Colombia met een groot tekort aan couveuses. Om te vroeg geboren kinderen warm te houden kregen moeders het advies het kind zo dicht mogelijk op de huid te dragen en af te dekken met een draagdoek. De kinderen die met deze ‘kangeroemethode’ werden behandeld bleken jaren later zowel fysiek als psychisch vele malen beter af dan couveusekinderen.”
De journaliste brengt daarop naar voren dat samen met je baby in één bed slapen niet zonder risico’s is. “Dat klopt”, antwoord Ploeger. “In de winter als je onder een dik dekbed ligt, kan dat riskant zijn. Of als de ouders alcohol hebben gedronken. Maar je kunt de wieg ook bij je op de kamer zetten. Voor de sociaal-emotionele ontwikkeling is die nabijheid heel belangrijk. Het onderzoek naar co-sleeping is onlangs gebundeld en uit dat overzicht bleek dat co-sleeping tot minder huilbaby’s leidt, minder wiegendood en meer welbevinden op termijn.”
Reactie: Wiegendood
Het bestuur van de Landelijke Werkgroep Wiegendood van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde heeft hier via een ingezonden brief aan de Volkskrant als volgt op gereageerd.
‘Volgens ontwikkelingspsycholoog Annemie Ploeger is onlangs bewezen dat het slapen met een baby in het ouderlijk bed leidt tot minder wiegendood (Sir Edmund, 5 mei). Dit is onjuist. Uit veel onderzoek blijkt dat het met een baby onder de vier maanden in bed slapen het risico op wiegendood verhoogt. Uit geen enkel onderzoek is gebleken dat het beschermend is. Bij kwetsbare baby’s (te vroeg geboren, erg klein bij de geboorte of van wie de ouders roken) is er zelfs een verhoogd risico op wiegendood bij slapen in het ouderlijk bed tot de leeftijd van zes maanden. Daarna is er geen enkel bezwaar om met het kind in één bed te slapen. Ook het apart in een kamertje slapen verhoogt het risico. De veiligste plek de eerste maanden is dus het eigen bedje vlakbij het bed van de ouders.
A.N. Bosschaart, B.A. Semmekrot, A.C. Engelberts en N.D. van Voorst Vader, Bestuur Landelijke Werkgroep Wiegendood van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde
Verder lezen
Eerder dit jaar heeft Vakblad Vroeg ook aandacht besteed aan dit onderwerp:
Baby veilig laten slapen: adviezen voor ouders en professionals
Is samen slapen met een baby veilig of niet? VeiligheidNL komt nu met een viertal video’s en een infographic voor ouders en professionals over veilig slapen. De boodschap over samen slapen is duidelijk: slaap de eerste maanden niet met je baby in één bed. Daar zijn de meningen overigens over verdeeld. Lees verder >
Wel of niet doen: samen slapen met je baby in één bed?
In een uitzending van Nieuwsuur worden ouders onlangs gewaarschuwd om niet samen te slapen met hun baby in een bed. Compleet afraden van samen slapen kan tot gevaarlijke situaties leiden. Ouders zouden niet alleen informatie moeten krijgen over risico’s van samen slapen, maar ook informatie over veilig samen slapen. Dr. Roseriet Beijers, Dr. Lenny van Rosmalen en Dr. Maartje Luijk reageren. Lees verder >
