De video van de vader die door een hard geluid te maken zijn baby rustig krijgt, is viraal gegaan. Maar niet alles is wat het lijkt, zo blijkt uit de reactie van kinderarts en neonatoloog Dr. Nils Bergman en zijn vrouw Jill Bergman, lerares in Kangaroo Mother Care. Beiden hebben de video geanalyseerd en gekeken wat hier gebeurt.
Analyse Dr. Nils Bergman: Freeze-reactie
Vader begint met het maken van een hard monotoon geluid. Onmiddellijke reactie van het kind is schrik. Even later is te zien hoe waakzaam de baby is en hoe de baby angstig reageert. Nils Bergman noemt verder de snellere ademhaling, de gespannenheid en de freeze-reactie. Dat de baby stil wordt is eerder een gevolg van dissociatie, dan van het harde geluid. Aan het eind van het filmpje – als het geluid is afgenomen – is volgens hemte zien hoe de baby oogcontact zoekt, maar nog steeds angstig en waakzaam lijkt.
Niels Bergman denkt dat het toenemen van het geluid de amygdala (het alarmcentrum) van het kind activeert, waardoor de freeze-reactie start. Hij stelt voor zichzelf de vraag, waarom het kind in eerste instantie huilde. Met andere woorden, had de vader daar niet op kunnen reageren.
Analyse Jill Bergman: Paniekmodus
Jill Bergman ziet dat de vader geen contact maakt met het kind maar haar overdondert met het harde geluid. De vader kijkt niet naar de baby maar laat haar min of meer aan haar lot over. Zij noemt hoe de baby haar armpjes spreidt en met haar handjes troost zoekt. Op basis van de ademhaling van de baby denkt Jill dat de baby in de paniekmodus is. Ze kan het geluid niet stop zetten of zich er van distantiëren en lijkt dit te doen door haar ogen te sluiten en min of meer te dissocieren.
Afstemmen
Het brengt beide professionals tot de conclusie dat volwassenen zoals deze vader de beste bedoelingen kunnen hebben, maar de plank geheel mis kunnen slaan en de gevolgen verkeerd kunnen interpreteren. Zij benadrukken dat de behoeften en de ‘gedachten’ van de baby heel anders zijn dan die van de volwassenen. Beiden geven aan dat ouders geen standaardrecepten zouden moeten volgen ,ook al lijken die te werken. In plaats daarvan zouden ze veel meer moeten afstemmen op wat hun baby voelt, nodig heeft en zonder woorden communiceert.
