Eerst heb ik driftig in m’n studieboeken gebladerd. Is het echt zo? Voor de zekerheid heb ik het ook nog even aan wat jonge aanstormende talenten ontwikkelingspsychologie om me heen gevraagd. En ja hoor, het is waar! In de meeste studieboeken developmental psychology en orthopedagogiek ontbreekt het hele onderwerp babyvoeding! Ik schud m’n hoofd: wat is dít nu voor geks? Al sinds mensenheugenis voeden we onze kinderen met klieren in de borst. En in de studieboeken is er niets over terug te vinden, laat staan dat ik me er een college over kan herinneren. Jullie?
De columntekst, uitgesproken door Marilene de Zeeuw zelf, is ook via YouTube te beluisteren,
klik hier
Eigenlijk dus helemaal niet zo gek dat je als jonge student leert om heel voorzichtig over het onderwerp heen te stappen of het zelfs compleet te negeren. Is dat een probleem? Jazeker! Want ik bemerk bij mezelf een enorme behoedzaamheid om het onderwerp open en rustig te bespreken met jonge ouders. Om vervolgens zonder oordeel met hen de dubbele gevoelens te verkennen. Zo ken ik collega’s die angstig zijn om geassocieerd te worden met de borstvoedingsmaffia. Want bespreken staat al snel drammerig. Ik ken gewaardeerde collega’s die zonder verstand van babyvoeding en zonder zelfreflectie ouders adviseren om te stoppen. En dus ook ouders niet doorverwijzen naar een lactatiekundige of een preverbaal logopedist. Veel psychologisch en psychiatrisch opgeleide hulpverleners kennen overigens beide disciplines niet.
‘Veel psychologisch en psychiatrisch opgeleide hulpverleners kennen geen lactatiekundige of preverbaal logopedist’
Is het belangrijk? Jazeker. Want borstvoeding beëindigen, om welke reden dan ook, kán een behoorlijk tranendal zijn: rouw, pijn, boosheid, falen, onzekerheid, opluchting, schuldgevoel. En met die emoties zou je terecht moeten kunnen bij je jeugdverpleegkundige, je psycholoog of je psychiater. Tenminste, dat mag ik hopen. Dat er een plek is, waar men open en zonder oordeel vragen kan stellen over dit intieme onderwerp. Ik vermoed namelijk dat veel ouders het onderwerp niet ter sprake zullen brengen, tenzij wij professionals hier het signaal ‘veilig’ over vlaggen. Want: veel moeders voelen zich kwetsbaar als ze in het openbaar voeden, wat ze ook bieden, borst of fles. Veel lang voedende moeders durven na 6 maanden borstvoeding dit niet meer in consulten te melden.
Inmiddels ken ik moeders die jaren na afloop nog treuren om het verlies van borstvoeding. Zij zijn nog steeds boos op de professionals die het hen niet of verkeerd adviseerden. Ik ken peuters met gedrag dat feitelijk voedingsgedrag is, dat door gebrek aan kennis over babyvoeding geseksualiseerd wordt. Ik ken baby’s die wekenlang niets van het verlies van de moederborst snapten en zich – samen met hun ouders – moesten hervinden. Tegelijkertijd ken ik ook de situaties waarin de borstvoedingsrelatie tussen moeder en kind het anker blijkt te zijn waar het gezin nog op drijft.
Tijd dus om het te gaan leren hebben over babyvoeding in de professionele context: open, onderzoekend, met oog voor de technische én psychologische kanten ervan, bij ons zelf én bij de ouders op ons pad.
Want: het voeden van je baby is een complexe reis die met veel dubbele gevoelens is omgeven. Een prachtig én een ingewikkeld fenomeen, dat niet altijd vanzelf gaat en omgeven is met talloze mythes, taboes en verwachtingen. Laten we er open naar vragen én onze tekorten in kennis bijscholen. En… laten we ruimte bieden voor alle facetten in onze consulten en gesprekken: de positieve én de negatieve. Maar laten we daarbij ook onze eigen gevoeligheden, pijn, verliezen, spijt en plezier met betrekking tot dit onderwerp onderzoeken. Dat zijn we aan onze professionele stand verplicht.
Marilene de Zeeuw
Deze column is tot stand gekomen door deskundig advies in te winnen bij:
– Maaske Treurniet – preverbaal logopediste van Volmondig Logopedie
– Nike Mencke – Lactatiekundige bij Room Borstvoeding
– Myrte van Lonkhuijsen – Lactatiekundige.
Andere columns van Marilene de Zeeuw zijn onder meer
Indirecte tijd loont!
Samen slapen? Doen…
Seksuele opvoeding begint in de wieg
