Veel ouders van ernstig zieke kinderen hebben er behoefte aan om hun ervaringen te delen. Alleen stuit dit vaak op een praktisch probleem: het leggen van contact. Om die kloof te slechten, heeft het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) het Buddy-project gelanceerd. Een schot in de roos: Buddy-ouders brengen positiviteit en geven elkaar steun in rug.
Kinderchirurgen Eva Stortelder, Jetske Ruiterkamp en Johannes Verweij raakten geïnspireerd door Stichting Buddyhuis. Daarom zetten zij twee jaar geleden samen met collega’s van de afdeling Kinderchirurgie het buddyproject op. Eva: “Als medici kunnen we ouders niet volledig helpen bij hoe het is om een ziek kind te hebben. Natuurlijk bieden we een luisterend oor, maar geen ondersteuning bij praktische, dagelijkse zaken.“ Het buddyproject waarbij ouders met een vergelijkbare ervaring aan elkaar gematcht worden, verbindt hen op een eenvoudige en persoonlijke manier. Ze komen uit hun isolement, zijn er voor elkaar en vinden psychische steun. Wellicht maakt het ouders minder eenzaam en meer gelukkig. Er zijn tijdens een ziekte vaak veel emoties en er is soms ook wel schaamte. Een buddy-ouder kan helpen. Ze staan er niet alleen voor.”
Matchen is maatwerk
Ouders maken kennis met het buddyproject via een flyer, social media en gesprekken. Alissa van Veldhuijsen, verpleegkundige: “We koppelen buddygevers en buddyvragers 1 op 1 aan elkaar in overleg met de kinderchirurg. Een ouder wordt altijd gekoppeld aan een ouder ‘na de storm’. Dat wil zeggen, ouders die al veel en langer ervaring hebben in het behandelproces. Het is maatwerk, gericht op basis van diagnose, patiëntendossier, ziektebeloop en dezelfde aandoening. Het is een veilige en eenvoudige omgeving voor ouders om hun – vaak heftige – verhalen met elkaar te delen. Het geeft rust.”
De gesprekken tussen de ouders zijn privé. Eventuele vragen stellen zij aan de zorgverleners die nauw betrokken zijn. Zo blijft ook de medische expertise altijd beschikbaar.
Toekomstbeeld
Het buddyproject voor de Kindergeneeskunde/chirurgie bestaat nog nergens anders. Eva: “De wens is dat we het buddyproject uitbreiden naar andere afdelingen zoals Neonatologie. En ook naar andere patiëntgroepen, zoals kinderen met een chronische aandoening zonder dat ze daarvoor geopereerd zijn, die worden behandeld en opgevolgd door de kinderartsen.”
Bron: umcutrecht.nl
