Voor Vakblad Vroeg bespreekt Mori van den Bergh in een column eens per maand een prentenboek voor jonge kinderen en hun ouders. Dit keer ‘Het lied van de spreeuw’.
De prachtige lino’s van schrijver en beeldend kunstenaar Octavie Wolters laten een wereld zien waarin een kind even stil mag zijn. Om dan goed om zich heen te kijken en in het ‘gewone’ van rondvliegende vogels, het bijzondere van de natuur te ontdekken. Een boek voor de lente.
Ik zing een lied, dacht de spreeuw,
Een lied over hoe mooi alles is
als je kijkt zoals ik. En ik zing het
voor iedereen die ernaar luisteren wil.
De spreeuw vindt alles prachtig en besluit een lied te zingen over alles wat hij mooi vindt. Voor iedereen die het horen wil. Hij ziet van alles op de aarde, wat groeit, bloeit en beweegt en hij ziet hoe helder de lucht is.
Dan ontmoet hij de specht, de uil, de ijsvogel, het roodborstje, de zwaluw, de moedereend met haar kuikens en de pauw. Ze vragen de spreeuw allemaal te zingen over wat voor hen het belangrijkste is in het leven. De spreeuw zingt en zingt over alles wat hij hoorde van de andere vogels en hij niet vergeten mocht. Elke bladzijde laat de spreeuw in gezelschap van één van de andere vogels zien. Krachtige zwart-witte linosnedes- waarop alleen de poten en de snavel van de spreeuw een gele kleur hebben- begeleiden de gesprekken van de vogels en het lied van de spreeuw.
Als je goed luistert, dan hoor je het.
Als je goed kijkt, dan zie je het.
Octavie Wolters is maker van het boek Het lied van de spreeuw. In een interview met de Volkskrant (9-2-2024) vertelt ze hoe ze haar weg naar de vruchtbare combinatie van linosnedes en teksten vond. Via een poging zich in literaire taal uit te drukken in een roman, een vorm die haar echter niet gelukkig maakte, maar depressief. Uit haar depressie kwam haar pakkende en herkenbare boekje Slot voort. Met het maken van Het lied van de spreeuw, ontdekte ze dat voor haar de woorden van haar werk voortkomen uit de beelden, haar lino’s. Vogels, de natuur en de loop van de seizoenen vormen haar inspiratiebron en geven haar ritme. Het interview wasnaar aanleiding van haar nieuwe boek Dit gaat nooit voorbij- ook over vogels. Het is een zoektocht naar troost en schoonheid, maar dit keer ‘toevallig’ voor volwassenen,
Met een boek als ’Het lied van de spreeuw’ geef je kinderen niet alleen de kracht van herhaling mee, maar ook filosofische zinnen om op te kauwen. Door om zich heen te kijken, zien ze in het ‘gewone’ van rondvliegende vogels, het bijzondere van de natuur.
De lente geeft alle kansen om groei en bloei, vogelgezang en nieuw leven waar te nemen. Want als je je ogen ervoor opent en als je ernaar wilt luisteren, vind je altijd een spreeuw die zingt.
