Oogcontact met een baby verandert de golven in het brein van zowel vader of moeder als van de baby. Dat zorgt voor een verbinding die de communicatie tussen baby en ouder vergemakkelijkt. Het beste is de baby in de ogen te kijken, het hoofd wat af te wenden en een kinderliedje te zingen. Doen ouders dat, dan zijn ze al aardig op weg van hun baby een sociaal vaardig kind te maken.
Bij oogcontact synchroniseren de hersengolven van de baby en de volwassene, zo blijkt uit een nieuwe studie verricht aan Cambridge University waarover het AD bericht. Dat zorgt voor wat wetenschappers een ‘gezamenlijke genetwerkte staat’ noemen. Uit de studie bleek ook dat baby’s meer proberen te communiceren wanneer die staat bereikt wordt. De onderzoekers menen dat de hersensynchronisatie bij baby’s versnelt wanneer ze door een volwassene worden aangekeken. ‘Die hersensynchronisatie kan voor baby’s een manier zijn om hun eerste sociale netwerken aan te leggen’, stelt de studie.
Liever face to face
Dat volwassenen efficiënter communiceren wanneer hun hersenen gesynchroniseerd zijn, was al bekend. Dit verklaart waarom gesprekken die face to face worden gevoerd minder tot misverstanden leiden dan geschreven conversaties of telefoongesprekken. Ook is bekend dat wanneer ouders en baby’s met elkaar communiceren, ook andere aspecten van hun gedrag synchroniseren, zoals hun emoties en hartslag. Deze nieuwe studie toont aan dat ook hersenactiviteit synchroniseert.
Video’s
Voor de studie kregen 17 baby’s video’s te zien van volwassenen die kinderliedjes zingen. In de eerste video keken de zangers de baby’s recht in de ogen, in de tweede deden ze dat niet en in de derde was hun hoofd afgewend maar keken ze de baby’s toch aan. Onderzoekers tekenden de patronen van de hersengolven op en vergeleken die met de hersengolven van de zingende volwassenen. Ze stelden vast dat de golven beter overeenkwamen wanneer de baby’s de ogen konden zien. De overeenkomsten tussen de hersengolven waren het sterkst bij de beelden waarbij de zingende volwassene het hoofd had afgewend, maar het kind toch aankeek. Volgens de onderzoekers komt dat omdat die pose toont dat de persoon die zingt opzettelijk naar de baby kijkt.
Zangsessies
Vervolgens organiseerden de onderzoekers 19 live zangsessies met baby’s en volwassenen en bekeken ze de hersenen van beide. In dat experiment bleek dat de hersenactiviteit van zowel de baby’s als de volwassenen meer synchroniseerden bij wederzijds oogcontact. De baby’s maakten ook meer geluidjes terwijl ze de blik van de volwassene vasthielden, wat erop wijst dat ze wilden communiceren. Dit doet de onderzoekers vermoeden dat de synchronisatie van hersengolven gericht is op een gedeelde intentie om te communiceren, het prille begin van het vermogen om een sociaal wezen te worden.
Bron: hln.be
