Verwaarlozing is de meest voorkomende vorm van kindermishandeling, maar wordt vaak over het hoofd gezien. Hoe kun je het herkennen? En wat kun je als professional doen om ernstige schade bij kinderen te helpen voorkomen? De nieuwe digitale editie van AugeoMagazine behandelt dit actuele onderwerp vanuit meerdere invalshoeken.
‘Mogelijk nemen we verwaarlozing minder serieus omdat het een minder ‘harde’ vorm van kindermishandeling is’, schrijft hoofdredacteur Edith Geurts, in haar voorwoord. ‘Ouders doen hun kinderen niet zozeer iets aan, maar doen iets niet of tenminste niet goed genoeg. En in het verlengde daarvan kunnen we onszelf voorhouden dat de gevolgen daardoor minder ernstig zijn dan wanneer een kind geslagen, geschopt of opgesloten wordt.’
Deze editie van het Augeo Magazine gaat over de harde werkelijkheid van verwaarlozing. Want die vraagt om onze actieve inzet; soms klein, soms groot. Wat hebben verwaarloosde kinderen en hun ouders nodig? Hoe herken je verwaarlozing en maak je het bespreekbaar?
Uit de inhoud
- Achtergrond – Hoe signaleer je emotionele verwaarlozing?
- Interview – ‘Als arts moet je verwaarlozing wíllen zien’
- In de praktijk – Hoe help je een verwaarloosd kind?
- Ervaringsverhaal – ‘Ik wilde óók ouders die me knuffelden’
- In de praktijk – 6 professionals: ‘Zo bespreek ik verwaarlozing’
- In de praktijk – ‘Psycho-educatie over verwaarlozing is vaak niet genoeg’
- BN’er aan het woord – Topmodel Maxime van der Heijden ging van pleeggezin naar pleeggezin
- Over Augeo – Samen geven we kindermishandeling geen toekomst
AugeoMagazine over verwaarlozing >>
