In de praktijk ontbreekt veel kennis over factoren die het risico op een miskraam vergroten. Hetzelfde geldt over de biologische processen rondom bevruchting en de heel vroege zwangerschap. Wat zijn de verbeterpunten die met name aandacht verdienen?
Veel landen, waaronder Nederland, hebben geen landelijke miskraamregistratie. Zweden, Finland en Denemarken hebben dat wel; daarom is de analyse naar risicofactoren uit deze studies voor een groot deel op gegevens uit die landen gebaseerd. Amsterdam UMC heeft meegewerkt aan een reeks deze week verschenen artikelen in het wetenschappelijk tijdschrift The Lancet, waarin de bestaande kennis over dit onderwerp is gebundeld. Hoogleraar Voortplantingsgeneeskunde Mariëtte Goddijn heeft een grote bijdrage geleverd.
Risico op miskraam
Chromosoomafwijkingen veroorzaken de helft van de miskramen. Andere risicofactoren zijn een hoge leeftijd van de vrouw (ouder dan 35 jaar), hoge BMI (te zwaar), eerdere miskramen, roken en fors alcoholgebruik. De meeste miskramen doen zich voor in de eerste twaalf weken van de zwangerschap. Daarna is het zeldzaam. Goddijn: “We weten dat 15 procent van alle zwangerschappen eindigen in een miskraam. Bij vrouwen ouder dan 40 jaar kan het zelfs oplopen naar 40 procent.”
Goddijn benadrukt dat er meer kennis nodig is over factoren die het risico op een miskraam vergroten en over de biologische processen rondom bevruchting en de hele vroege zwangerschap. “Aan chromosoomafwijkingen kunnen we niets veranderen en we kunnen de kans op een miskraam nooit naar nul brengen. Maar een verandering in leefstijl, en op niet te hoge leeftijd zwanger worden, kan de kans op een miskraam verminderen. Tijdige voorlichting kan daarbij zeker helpen.”
Verder bepleit ze dat er meer aandacht en onderzoeksgeld komt voor herhaalde miskramen. Goddijn: “Ik maak me hard voor de ontwikkeling van een voorspelmodel voor vrouwen die dat meerdere keren doormaken. Dan kunnen we aan de hand van vastgestelde risicofactoren ‘op maat’ voorlichten over de kans op een miskraam of goede afloop in de volgende zwangerschap. En kunnen we met een toegespitst behandel- en adviesplan komen.”
Miskraam voorkomen
Er zijn niet veel effectieve behandelingen om een miskraam te voorkomen. Als uit bloedonderzoek blijkt dat er bepaalde antistoffen (antifosfolipiden) aanwezig zijn of als het schildkliergehalte laag is, dan heeft behandeling zin. Dit geldt ook bij bloedverlies in de vroege zwangerschap en het doormaken van meerdere miskramen. Goddijn vindt dat er ook aandacht moet zijn voor de emotionele gevolgen van een miskraam. In Nederland is goede zorg op dit gebied, maar een miskraam wordt soms nog gebagatelliseerd. “Voor vrouwen en hun partner is dit een ernstige gebeurtenis die gepaard gaat met gevoelens van rouw en verlies. Uithuilen en opnieuw beginnen doet geen recht aan wat er is gebeurd.”
- Terugkerende miskraam: bewijs om actie te versnellen
- Sporadische miskraam: bewijs voor effectieve zorg
Bron: amc.nl
Zie ook:
