Excessief huilen van baby’s heeft vaak meerdere oorzaken. “Er kan van alles aan de hand zijn”, weet drs. Marilene de Zeeuw. “Denk aan voedingsproblemen of traumagerelateerde klachten.” Om deze gezinnen te ondersteunen, pleit Marilene voor een brede klinische aanpak vanuit alle disciplines die betrokken zijn bij baby’s die veel huilen. “Zet vooral in op het wegnemen van stressoren. Plus, in het verlengde hiervan, op ingangen om ouders om te leren gaan met het huilen vanuit verbinding.”
Interview Vakblad VROEG
Waarom staat voor jou het bevorderen van de veerkracht van ouders met een huilbaby voorop? “Omdat ouders zichzelf zo vaak kwijt zijn geraakt in het dagenlang rond lopen met een hard huilende baby. Ze geven alles wat ze hebben en nog is dat niet goed genoeg, tenminste, zo voelt het. Hen helpen met reguleren om zo stapje voor stapje de rust te helpen herstellen is heel bevredigend. Het is eigenlijk een ui die je afpelt met ouders én professionals. Iedereen heeft iets te doen. Er wordt te vaak monocausaal gezocht, terwijl het meestal een vicieuze cirkel van allerlei stressoren is geworden. Voor elke stressor onderzoeken we: welke hulpbron is er nodig. En echt, voor alle stressoren is iets te verzinnen, ook als dat acceptatie en aanvaarding van iets moeilijks betekent. Soms is dát de stap die genomen moet worden.”
Hoe pak je het opsporen en wegnemen van stressoren aan?
“Probeer hiervoor begrip te kweken bij je management. En schakel met behulp van een ‘verlengde arm’-constructie iemand in. Deze kan dan tijd en ruimte vrijmaken voor het gezin en tegelijkertijd een lijntje met jou onderhouden. Zelf werk ik graag met het sociaalecologisch model, maar ook andere diagnostische modellen zijn ondersteunend. Bijvoorbeeld een holistische theorie uit de gedragstherapie of een driehoekanalyse of huismodel vanuit de systeemtheorie. En let op: die modellen zijn er om ons te helpen, maar geen invuloefeningen. Ze helpen bij het stroomlijnen van ons zoekproces en dragen bij aan het voorkomen van een tunnelvisie.”
Marilene de Zeeuw: “Het ondersteunen van ouders van een huilbaby is als het afpellen van ui”
Kun je enkele andere ingangen noemen om ouders om te leren gaan met het vele huilen van hun baby?
“Jazeker, denk aan het helpen oplossen van trauma’s in de zwangerschap, bijvoorbeeld als gevolg van eerdere miskramen, en in de eerste weken erna. Die periode is echt een flessenhals, waarin enorm veel kan gebeuren. Ook een lichamelijke aandoening bij de baby in combinatie met perfectionisme van ouders kan de zaak ontregelen. Ik ken ouders die na de complexe bevalling in het ziekenhuis alweer koffie voor de visite wilden zetten alsof er niks gebeurd was. De Maxi-Cosi stond bij wijze van spreken nog in de huiskamer op de grond.”
Hoe luidt in dit verband je hartenwens?
“Ik heb er drie, alle gericht op het verbeteren van hulpvormen voor jonge gezinnen. Organiseer in de eerste plaats rond elk ziekenhuis Netwerkzorg Huilen, met in breed denken geschoolde professionals. Tof zou ik verder vinden als we er in slagen om binnen een paar jaar baby’s in een of twee geconcentreerde weken op een vakantiepark of fijn verblijfsoord helpen uithuilen of kalmeren. Plus tegelijkertijd ouders ondersteunen met het verwerken van eigen trauma’s en hen helpen varen op hun intuïtie. Daarnaast moet er 24/7 een luisterend oor zijn voor ouders van een huilbaby. Hoe laat het ook is en hoe wanhopig zij zich ook voelen. Een fijne oudertelefoonlijn dus, met kennis van IMH, kan helpen reguleren.”
“Rode draad bij het omgaan met baby’s die excessief huilen is dat we elkaar nodig hebben, ook om betere en meerdere hypothesen te vormen. Dat betekent weten hoe je collega’s werken. En hoe je vanuit een goede inschatting samen met ouders een passend plan kan maken. Het is topsport. De neiging om weg te rennen is groot, ook als professional. Maar het draagt enorm bij aan je eigen vorming om beter te worden in het omgaan met huilen van baby’s. Zo krijg je weer grip op het werken met veel en hard huilende baby’s en hun wanhopige gezinnen.”
Interview 2023
