Kristien In-‘t-Ven schrijft boeken over dingen die haar bezighouden, bij voorbeeld over emoties, zoals verdriet, paniek en onrust. Dat verdriet kan zomaar aan jouw deur kloppen en je leven binnendringen. Je vraagt er niet om en toch is het er. Zo begint ook ‘Het meisje en de rots’. Het boek is zowel bruikbaar voor de therapeut als voor de lezer als reflectiemateriaal.
Recensie ‘Het meisje en de rots’ door Bob de Raadt
Een meisje krijgt onverwachts bezoek als zij in de keuken bezig is om deeg te kneden voor brood. Er staat een pakketbezorger voor de deur, maar zij heeft niets besteld. Het moet een vergissing zijn. Haar naam staat echter op de papieren die bij het pakket horen. Zij moet het pakket aannemen. Er blijkt een rots in te zitten. In de keuken wacht het deeg op verdere verwerking. Het meisje wordt echter geheel in beslag genomen door de rots. Wat een formaat heeft dat blok! Een enorm stuk berg. Ruw en hard als graniet. Groot en onverzettelijk.
Worstelen
Het meisje worstelt met het rotsblok. Het lukt niet om die steen van zich af te duwen en het blok wordt steeds zwaarder. Ze raakt in paniek. Wat moet ze met deze rots aan? Mensen zien haar en reageren: ‘Maak het jezelf niet zo moeilijk!’ ‘Overdrijf je niet een beetje?’ Onbegrip! Geen empathie. Zij beleeft de situatie met de rots alsof zij boven een ravijn staat en de rots in die diepte wil storten. Dat lukt niet; zij wordt mee de diepte ingesleurd. Op de bodem van het ravijn komt het rotsblok met een klap tot stilstand. En het meisje …… Komt zij de klap te boven? Wordt zij gezien en gehoord? Zijn er mensen die haar uit de put halen?
Lotgenoten
En … draagt zij als enige een rotsblok? Of zijn er meer mensen die een rotsblok in hun leven meezeulen? Rotsblokken van verschillend formaat. Je zal maar zo’n rotsblok hebben: van verdriet, door een verlies, door emotionele pijn, een handicap, eenzaamheid ofuit onbegrip. In ’t Veld laat de uitweg zien en dat is krachtig in beeld gebracht door de tekeningen van Martha Verschaffel.
Draaglast en veerkracht
Op welke manier kijken wij naar ons rotsblok? Het meisje komt na haar avontuur weer thuis en heeft onderweg andere mensen ontmoet en veel geleerd. Het rotsblok is hanteerbaar geworden en thuisgekomen kan zij weer in de keuken aan de slag, Het deeg staat klaar om het brood te maken.
Beeldverhaal
Het boek is prachtig geïllustreerd en dat ondersteunt het verhaal van het meisje op een therapeutische manier. Het is een helpend (beeld)verhaal en biedt perspectief voor klein en groot verdriet, voor oud en jong. Het is een boek, dat je meerdere keren oppakt om je mee te laten voeren door het verhaal van het meisje met de rots. Herkenbaar en empathisch.
Hulpmiddel voor professionals
Voor professionals zijn de tekeningen mooie voorbeelden hoe zwaar teleurstelling, angst, pijn, verdriet, verlies of andere problemen kunnen zijn en hoe je daarmee om kunt gaan. Hoe wordt iets moeilijks toch hanteerbaar? En welke rol spelen anderen om je heen en lotgenoten om je te steunen in een moeilijke situatie? Welke ideeën kunnen ouders uit dit (beeld)verhaal halen? Bij dit laatste kun je als professional een belangrijke begeleidende rol vervullen.
Het meisje en de rots
Kristien In-‘t-Ven met illustraties van Martha Verschaffel
Uitgeverij Lannoo
Bob de Raadt, freelance contextueel maatschappelijk werker, gastdocent Erasmus MC Academie, boekenrecensent, vadercoach, extern adviseur Veer-Krachtige Ouders, hoofdredacteur Vaderschapskennis; auteur bij www.bobderaadt.nl
