‘Lars, de dwarse dromedaris’ is een prentenboek voor kinderen vanaf 3 jaar over een dromedaris die chagrijnig is. Het is geschreven en getekend door Rachel Bright en Jim Field van wie eerder boeken verschenen als ‘Twee vechtende eekhoorntjes’ en ‘Laat maar los Koala’, over thema’s als delen, samenwerken en leren durven. Het zijn prachtige prentenboeken waar de kinderen dol op zijn en die ondertussen gespreksstof bieden voor lastige thema’s.
Lars en zijn herkenbare verhaal over boosheid
In dit geval draait het verhaal om Lars, de dromedaris die geen zin heeft in de grote trektocht die zijn familie wil maken. De tekeningen zijn prachtig, in alle tinten geel en oker die de woestijn weergeven waarin Lars woont. Terwijl de oudere dromedarissen Lars proberen te motiveren, blijft Lars bij zijn punt. Hij heeft geen zin. Eerst probeert hij al mopperend op pad te gaan, maar dan geeft hij het op enblijft liggen.
De kudde trekt door (al blijft er verstopt een groepje van drie kamelen op hem wachten, goed om je empathische kleuters op te wijzen, mijn dochter tekende protest aan) en een muis houdt hem gezelschap tijdens zijn inzinking. Dan komt hij eindelijk tot de kern van zijn protest: ‘Mijn lijf is te boos om te lopen. Ik zit in de knoop, en die knoop zit me dwars, maar het lukt niet mezelf te ontknopen’. Mooi hoe Lars zijn boosheid kan verwoorden hier. Leerzaam voor ons in de praktijk, om voor te lezen aan kinderen die hun boosheid nog niet zo goed kunnen verwoorden.
Wat professionals en ouders kunnen leren
Muis springt wat om hem heen en vertelt over zijn eigen inzinkingen van weleer, en hoe hij daar uit is gekomen. Dat helpt niet direct, maar muis motiveert Lars uiteindelijk om zin te maken door een paradoxale interventie: niet lachen. Dat is echt absoluut verboden. Uiteindelijk lacht Lars toch en klaart zijn humeur op waarna hij verder besluit te gaan en zich aansluit bij het groepje volwassenen dat op hem wacht om een hoekje. Dit is een interventie die je niet zomaar in kan zetten, want als er echt iets dwars zit kan de boodschap zijn: lach het maar weg. Maar bij Lars lijkt het pesthumeur niet dieper te gaan dan geen zin hebben en moe zijn. En dan is gewoon eens even flink lachen soms de beste remedie. Het is een cognitieve interventie die hier plaatsvindt: als je gaat lachen, voel je je vanzelf beter. Dat werkt natuurlijk niet altijd, maar het is het proberen zeker waard.
De balans tussen enerzijds begrip en zachte aanmoediging van Lars in de eerste helft van zijn bui, en meer uitdaging en cognitieve interventie in de tweede helft van zijn bui vond ik mooi gevonden, en goed toepasbaar in de praktijk, zowel als opvoedadvies als in de praktijk van de GGZ. Ter ondersteuning van psychoeducatie rondom emotieregulatie bij jonge kinderen is dit boek dan ook zeker aan te bevelen, net als de andere boeken in deze serie die ik las.
Lars, de dwarse dromedaris
Aantal pagina’s: 32
Rachel Bright en Jim Field
Uitgeverij Gottmer
ISBN: 9789025780562
Aukelien van Abbema is GZ psycholoog bij het kind en jeugdteam van SGGZ Therapeutisch Centrum Kampen. Hier behandelt Aukelien met name ouders en kinderen met hechtingsgerelateerde problematiek, trauma en ontwikkelingsstoornissen.
