Bij kinderen van 6 tot 35 maanden met een loopoor is het niet altijd nodig trommelvliesbuisjes te plaatsen. Dat blijkt uit onderzoek waarin de werkzaamheid van de buisjes werd vergeleken met het behandelen met orale antibiotica.
In een intention to treat-analyse vonden Alejandro Hoberman e.a. is onderzoek verricht naar jonge kinderen met recidiverende otitis media acuta (rOMA). Daarbij is de werkzaamheid van de buisjes werd vergeleken met medisch beleid bestaande uit het behandelen van OMA-episoden met orale antibiotica. De onderzoekers vonden geen significant verschil tussen beide groepen in het aantal episodes van OMA gedurende de daaropvolgende periode van 2 jaar. Hoberman e.a. rapporteren hun bevindingen in NEJM.
In een commentaar stelt kinderarts Ellen Wald dat deze onderzoeksgroep een lange en indrukwekkende staat van dienst heeft in het uitvoeren van elegante onderzoeken naar otitis media. Ook deze anlayse is volgens haar goed uitgevoerd. Huisarts en associate professor Roderick Venekamp (Julius Centrum, UMC Utrecht) beaamt dat: hij kwalificeert het als een belangrijke studie ‘op een gebied waar onderzoek vaak nog geen harde conclusies toelaat’. ‘Uniek aan deze studie is bovendien dat in deze trial niet alleen de frequentie, maar ook de ernst van de optredende OMA-episoden is onderzocht.’
Voornaamste boodschap is volgens hem dat je ‘bij jonge kinderen met rOMA zonder bijkomende – langdurige – middenooreffusie, in eerste instantie een niet-chirurgisch beleid kunt voeren’.
De huidige Amerikaanse richtlijn over het plaatsen van trommelvliesbuisjes maakt volgens Venekamp onderscheid tussen beide groepen, en beveelt het plaatsen van buisjes bij kinderen met rOMA zonder effusie op het moment van indicatiestelling niet aan. De Nederlandse multidisciplinaire richtlijn otitis media in de tweede lijn stelt dat trommelvliesbuisjes ‘overwogen’ kunnen worden bij kinderen met rOMA. ‘Het is dus ook hier al geen wet van Meden en Perzen meer dat bij deze kinderen buisjes geplaatst worden.’
Zowel Wald als Venekamp plaatsen wel een kanttekening bij de trial van Hoberman e.a. Ze wijzen erop dat ouders van 19 kinderen in de ‘medisch beleid’-groep alsnog kozen voor het plaatsen van buisjes en dat bij 35 kinderen de behandeling met antibiotica faalde: ook zij kregen buisjes. Gevolg: slechts 55 procent van de kinderen in de ‘medisch beleid’-groep werd tijdens het onderzoek daadwerkelijk als zodanig behandeld. Venekamp: ‘Dit zorgt natuurlijk voor verdunning van het eventuele effect van de interventie. Maar puur pragmatisch bekeken, in de geest dus van intention to treat, kun je wel stellen dat met initieel niet-chirurgisch beleid iets meer dan de helft van de kinderen geen buisjes kreeg. Aan de andere kant zorgen de “cross-overs” ervoor dat het nog altijd niet volledig duidelijk is of kinderen met trommelvliesbuisjes minder hinder ervaren; de praktijkobservatie leert ons namelijk dat een OMA bij buisjes gepaard gaat met minder systemische ziekteverschijnselen.
Een eerdere trial – in 2014 in NEJM gepubliceerd – heeft aangetoond dat een loopoor bij buisjes effectief met lokale antibiotica in de vorm van oordruppels is te behandelen. De nieuwe studie lijkt dit beeld te bevestigen: kinderen in de buisjesgroep hadden minder dagen met OMA-klachten, anders dan loopoor, en werden minder dagen behandeld met orale antibiotica.
Hoberman e.a. veronderstellen dat de toepassing van antibioticakuren in het kader van het medisch beleid geen invloed zou hebben op de antibioticaresistentie. Maar daarvan is Venekamp nog niet overtuigd: ‘Zij hebben dit onderzocht via neus- en keelkweken. Wij onderzoeken momenteel de effectiviteit van orale versus lokale antibiotica bij kinderen met een acuut loopoor als gevolg van spontane trommelvliesperforatie – dus zonder buisjes – en gaan na wat de impact van deze twee behandelingen is op het resistoom (de verzameling van resistentiegenen, HM) in de darmflora. Dat geeft een hardere indicatie voor het effect van de verschillende antibiotica op resistentieontwikkeling.’
Tympanostomiebuisjes of medische behandeling voor recidiverende acute otitis media >>
Bron: medischcontact.nl
