Dit is een boek over een reis van verlies. Voor iedereen die geen moeder, vader, ouder, broer, zus of dierbare werd. Maar dit wel was. En nog altijd is.

Er zijn honderden prentenboeken over baby’s krijgen. Er zijn honderdduizenden prentenboeken om samen met jonge kinderen te lezen. Er zijn echter bijna geen prentenboeken over het verlies van een kind voor of rondom de geboorte. Terwijl in Nederland ongeveer één op de twaalf zwangerschappen eindigt in een miskraam. Er is geen prentenboek voor alle leeftijden, voor iedereen die geen moeder, vader, ouder, broer, zus of dierbare werd, maar dit wel was (en nog altijd is).

Voor dit boek ging schrijver en voormalig psycholoog/antropoloog Marjolein Visser – voor wie dit thema een persoonlijke lading heeft – in gesprek met zowel mensen die dit verlies hebben meegemaakt als met zorgprofessionals. Niet alleen gynaecologen en verloskundigen dachten mee, maar bijvoorbeeld ook een huisarts die gespecialiseerd is in het begeleiden van queer stellen. Marjolein Visser luisterde verder naar bijvoorbeeld single moeders die met een donor een kind probeerden te krijgen, naar hetero- en queerstellen, naar vaders die worstelden met het niet dragen van het kind en kinderen die hoopten op een broertje of zusje.

De verhalen verschilden wat betreft de tijd van verlies: sommige van de geïnterviewden verloren hun kind na enkele weken zwangerschap, anderen maakten bijvoorbeeld na zeven maanden zwangerschap een doodgeboorte mee. Allen zeiden: ik verloor een kind. (of broertje, zusje, kleinkind.)

Voor altijd ons kind
Marjolein Visser
Uitgeverij Leopold