‘Noem haar naam’ van Jorie Horsthuis gaat over het gemis van een doodgeboren zusje, onbegrip voor het verdriet en de impact op een gezin. Dit is altijd een taboe geweest in het gezin en ook in de samenleving van de afgelopen eeuw, tot ver in de jaren tachtig. Iedereen zweeg. Dat taboe probeert de auteur met dit boek te
doorbreken en de vraag te beantwoorden: kun je iemand missen
die je nooit hebt gekend?

‘Wees blij dat je ook een gezonde dochter hebt’, kregen haar ouders na haar geboorte in 1981 te horen. Hun verdriet werd niet begrepen, en afscheid hebben ze niet genomen. Iedereen zweeg. Als Jorie een jaar of zes is, neemt haar moeder haar in vertrouwen: ze had eigenlijk een tweelingzusje, maar dat is dood geboren. Haar moeder drukt haar op het hart de naam van haar zusje nooit hardop te zeggen.

Ruim dertig jaar later doorbreekt Jorie Horsthuis de stilte. Ze wil weten of er nog iets over haar tweelingzusje bekend is en gaat op zoek in het ziekenhuis, de basisregistratie en het crematorium. Ze interviewt verloskundigen, gynaecologen en wetenschappers, en bovenal praat ze met haar ouders en broertjes. Waarom mocht het meisje nooit genoemd worden?

‘Noem haar naam’ is een ontroerend boek over de impact van een taboe op een gezin. Openhartig beschrijft Horsthuis de rouw en het verdriet in haar familie en het onvermogen om erover te praten.  Het boek is ook een journalistieke zoektocht naar de oorsprong en de ontwikkeling van het taboe rondom doodgeboorte. Uiteindelijk weet Horsthuis ook een pathologisch rapport in handen te krijgen en te achterhalen waar en
wanneer haar zusje is gecremeerd.

De laatste jaren is er steeds meer aandacht voor ouders rondom dit verlies, maar wat doet het met de overige broertjes en zusjes in zo’n
gezin? Ook op die vraag probeert dit boek antwoord te geven.

Noem haar naam
Jorie Horsthuis
Uitgeverij Ambo|Anthos