Baby’s ontwikkelen zich langzaam, maar op taalgebied zijn ze minder hulpeloos dan het lijkt. Aangepast eenvoudiger taalgebruik als reactie op hun gebrabbel zorgt ervoor dat baby’s eerder reageren op nieuwe spraakgeluiden. Dit inzicht is onder meer van belang voor interventies bij risicovolle gezinnen.
Dat blijkt uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in The Journal of Child Language, van Cornell’s Behavioral Analysis of Beginning Years (B.A.B.Y.) Laboratorium, naar de functie van brabbelen bij het ontwikkelen van het spraakvermogen.
Reageren op gebrabbel
Wanneer ouders met hun baby’s praten, gebruiken ze meestal meer complexe taal dan wanneer ze wachten en reageren op het brabbelen van hun baby. Dit uit zich in minder unieke woorden, kortere zinnen en meer antwoorden van één woord. Veel volwassenen blijken onbewust hun spraak aan te passen aan het gebrabbel van een baby. “Zuigelingen geven hun eigen leeromgevingen vorm op manieren die het voor hen gemakkelijker maakt”, zegt hoofdauteur Steven Elmlinger, een promovendus op het gebied van psychologie.
Filmpje
Een informatief filmpje breng dit in beeld, aangevuld met uitleg van Michael Goldstein, universitair hoofddocent en directeur van het Eleanor J. Gibson Laboratory of Developmental Psychology
Filmpje over inspelen op gebrabbel + toelichting >>
Reageren op brabbelende signalen werkt ook op afstand, bijvoorbeeld vanuit de andere kant van de kamer of zelfs om de hoek. Maar vereenvoudigde spraak vindt alleen plaats als reactie op het gebrabbel, niet wanneer de volwassene gewoon tegen de baby praat.
Sociale katalysator
De onderzoeksbevindingen dragen bij aan kennis over de belangrijke rol die baby’s spelen bij het vormgeven van hun eigen taalomgeving. “Brabbelen is voor baby’s een sociale katalysator om informatie te krijgen van de volwassenen om hen heen”, aldus Michael Goldstein.“Interventies om het leren van risicovolle kinderen te verbeteren, moeten zich richten op het aanmoedigen van ouders om te reageren op het gebrabbel van hun baby.
Aanpak onderzoek
In het kader van het onderzoek kwamen dertig moeder-kindparen op twee opeenvolgende dagen een half uur in grote speelruimte bijeen. De baby’s van 9/10 maanden oud konden daar vrij rondscharrelen. De baby’s droegen overalls met verborgen draadloze microfoons om hun spraak op te nemen, terwijl ze ook werden gefilmd door drie op afstand bestuurbare digitale videocamera’s. De onderzoekers keken zowel naar de woordenschat en syntaxis van de ouders als naar de veranderingen in de vocale uitingen van de baby’s tussen de eerste en de tweede bijeenkomst. Zijontdekten dat de baby’s van de moeders die vereenvoudigde spraak hanteerden, op de tweede dag sneller leerden van nieuwe spraakgeluiden.
Eerder onderzoek van Goldstein wees uit dat de verbale reacties van moeders wanneer het gebrabbel van de baby zicht richtte op objecten, consequent anders waren dan wanneer ze met elkaar praatten – een ander voorbeeld van hoe baby’s hun leeromgeving maximaliseren.
Vertaling: Vakblad Vroeg
