“Goedemiddag, ik bel u even over het vervoer van uw dochter. We hebben een nieuwe aanmelding voor het leerlingenvervoer gekregen. Dat betekent dat we wat hebben moeten schuiven. Uw dochter zit nu in een andere rit. Vanaf maandag komen we haar niet meer om 8.20 uur, maar om 7.30 uur ophalen.”
“Dat meent u niet”, kon ik alleen maar stamelen. Nou dat meende deze mevrouw wel. Ze moeten dagelijks bijna duizend leerlingen vervoeren en de gemeente heeft als eis gesteld dat alle ritten zo efficiënt mogelijk zijn ingedeeld. Ik moest onmiddellijk aan mijn schoonvader denken. Mijn schoonmoeder is lang ziek geweest en er kwam veel zorg thuis. Mijn schoonvader verzuchtte eens dat hij het zo lastig vond dat niet hijzelf maar de thuiszorgorganisatie bepaalde wanneer hij opstond. De goede man wilde immers niet in pyjama de dames van de thuiszorg ontvangen. Iets wat ik waardeerde, maar waar ik toen in mijn onnozelheid van dacht ‘Zo erg kan dat toch niet zijn’.
Maar nu realiseerde ik me hoe erg dat wel degelijk is. Want die verzuchting van mijn schoonvader is precies wat er zo pijnlijk aan dit telefoontje was. De leerlingvervoerder heeft beslist dat ik voortaan drie kwartier eerder moet opstaan. Los van het (te) vroege tijdstip is het gegeven dat een instantie bepaalt wanneer jij moet opstaan een inbreuk op je privacy. Eén zo’n telefoontje ontneemt je voor dagen elk gevoel van regie over je eigen leven.
Een paar dagen later gaf ik een training aan kinderverpleegkundigen die bij zorgintensieve kinderen thuiskomen. We bespraken wat zij verstaan onder goede zorg en goede samenwerking met ouders en één van de kinderverpleegkundigen gaf als antwoord: “Op tijd komen en zo min mogelijk schuiven met je tijden.” Ik kon dat zowel vanuit professioneel als persoonlijk oogpunt alleen maar beamen.
De zorg is nog altijd behoorlijk aanbodgericht geregeld en ik begrijp dat het belang van efficiency groot is. Ouders van zorgintensieve kinderen zijn echter permanent overbelast. Goede zorg heeft ook oog voor die overbelasting en voorkomt onnodige extra belasting. En dat kan zoiets simpels zijn als op tijd komen en zo min mogelijk schuiven met je tijden.
Ik eindigde de cursus daarom met de woorden: zorg niet alleen goed voor de kinderen, maar zorg ook goed voor de ouders. Zodat zij goed voor hun kinderen kunnen zorgen.
© Leontien Sauerwein, verliesbegeleider en ervaringsdeskundige (www.leontiensauerwein.com)
