Koningin Máxima heeft het eerste exemplaar van het boek ‘Steunpilaren – Meeleefgezin Wérkt’, in ontvangst genomen. Het boek, uitgegeven door Vakblad Vroeg, bevat persoonlijke ervaringen van ouders die de zorg voor hun jonge kind delen met een meeleefgezin.
Het meeleefgezin ontvangt doorgaans één dag per week en één weekend per maand een baby of jonge kind op. Overdracht van psychische stress van ouder(s) op hun kind wordt hierdoor beperkt, waardoor het kansrijker opgroeit in de thuissituatie. De verbinding met een meeleefgezin kan al tot stand komen tijdens de zwangerschap, wat goed is voor de ontwikkeling van de foetus. Het steuntje in de rug blijkt voldoende voor de ouders om, ondanks al hun problemen, hun ouderrol te behouden. Bijkomend effect is een besparing op de zorgkosten.
Het steuntje in de rug blijkt voldoende voor de ouders om, ondanks al hun problemen, hun ouderrol te behouden. Bijkomend effect is een besparing op de zorgkosten. ‘Steunpilaren’ geeft een inkijkje in hoe de specialistische zorg en gemeenten dergelijke meeleefgezinnen kunnen inzetten om de problemen van kwetsbare ouders te verminderen.
Stichting MeeleefGezin
Motor achter dit bijzondere initiatief is de Stichting MeeleefGezin. In een paar jaar tijd zijn via deze stichting al 93 matches tot stand gebracht en in 94% van de gevallen met succes. Voor nog eens 150 meeleefgezinnen is nog geen match gevonden. De trajecten lopen inmiddels in tien gemeenten. ‘Steunpilaren’ wil hulpverlening en gemeenten vertrouwd maken met de meerwaarde van de werkwijze van Stichting MeeleefGezin. Doel is de uitrol van de formule over alle gemeenten. De aanpak kan veel uithuisplaatsingen voorkomen en is daarmee een laagdrempelig en kostenbesparend initiatief om kinderen van 0 tot en met 4 jaar perspectief te bieden op een gezonde ontwikkeling.
Steunpilaren
In ‘Steunpilaren’ maakt de lezer kennis met een aantal van deze kwetsbare gezinnen en hun geschiedenis. Maar ook wat voor hen de meerwaarde is van de opvang van hun kind of kinderen in een meeleefgezin. Op hun beurt vertellen de meeleefouders over hun jeugd. Vaak blijkt uit deze verhalen dat het bij hen ook niet altijd over rozen ging. Die zware eigen jeugd blijkt juist een motivatie om een ander gezin in het hier en nu de helpende hand te bieden. Vanuit verschillende invalshoeken geven de meeleefouders aan hoe zij de steunpilaren zijn voor de kwetsbare gezinnen. Plus dat dit gebeurt met respect en op basis van gelijkwaardigheid. Je ziet verantwoordelijkheid en plezier aan beide kanten.
‘Steunpilaren’ is geschreven door Femke van Trier, directeur Stichting MeeleefGezin, en uitgegeven door Vakblad Vroeg. Het boek is interessant voor iedereen die ieder jong kind een goede start toewenst. Dit geldt des te meer indien zij hier beroepsmatig mee te maken hebben, zoals verwijzers POP-poli, jeugdartsen, jeugdverpleegkundigen, medewerkers van GGZ en CJG, verloskundigen, kraamverzorgende, projectleiders en beleidsadviseurs van gemeenten in het sociaal domein en zorgverzekeraars.
‘Meeleefgezinnen zijn een voorbeeld van hoe zaken samen gaan. Ouders die om wat voor reden dan ook kwetsbaar zijn, krijgen professionele hulp vanuit de zorg en ondersteuning vanuit een stabiel meeleefgezin. Meeleefgezinnen dragen ondersteunend bij aan de ontwikkeling van kwetsbare ouders naar sterkere ouders. En dus aan de ontwikkeling van kinderen naar sterke volwassenen.’
Peter Dijkshoorn, Kinder- en jeugdpsychiater en bestuurder Accare
‘Uit alle verhalen spreekt de hoop dat de kinderen er sterker van worden. Het vergroot hun kans op een gelukkige jeugd, met als neveneffect dat als ze straks zelf ouders zijn het patroon van negatieve levenservaringen hopelijk kunnen doorbreken.. Het is een ervaring die ik alle kinderen toewens die in een kwetsbare gezinssituatie opgroeien.’
Louise van den Broek, hoofdredacteur Vakblad Vroeg
‘Gezond opgroeien vanaf het prille begin, dáár gaat het ons om. Maar hoe is dat mogelijk als de ouders zelf een traumatische jeugd hebben gehad of zelf uit huis zijn geplaatst? Vaak komen die herinneringen juist in de zwangerschap weer boven, waardoor grote onzekerheid ontstaat over het opvoeden van een eigen kind. Als je dan een sociaal netwerk mist, dan komen deze ouders vaak al snel in zwaar weer.’
Femke van Trier
