De frequentie waarin gezonde kinderen reikbewegingen maken, neemt tussen de 6 en 18 maanden toe. Dat geldt niet voor kinderen met een verhoogd risico op cerebrale parese (CP). Bij deze kinderen kent de ontwikkeling van houdingsregulatie een ander verloop.
Dat concludeert Lieke van Balen. In haar promotieonderzoek vergeleek zij reikbewegingen van gezonde kinderen met die van kinderen met een hoger risico op CP – een ontwikkelingsstoornis waarbij de hersenen de spieren niet goed kunnen aansturen.
Houdingsregulatie
Het doel van het onderzoek van Van Balen was het in kaart brengen van de ontwikkeling van houdingsregulatie tijdens de vroege kindertijd: het sturen van lichaamsdelen ten opzichte van elkaar en van het lichaam of lichaamsdelen ten opzichte van de omgeving. Zo is het voor een goede oog-handcoördinatie bijvoorbeeld van belang dat ons hoofd niet wiebelt maar stabiel wordt gehouden. Daarvoor mat zij op meerdere momenten de spieractivatie van houdingsspieren tijdens reikbewegingen van kinderen tussen de 4 en 21 maanden oud. Om ook een afwijkende ontwikkeling in kaart te kunnen brengen, includeerde zij kinderen met een verhoogd risico op CP. Reden hiervoor is dat de definitieve diagnose CP vaak pas gesteld wordt op de leeftijd van 2 jaar.
Sterke variatie
De promovenda concludeert dat er een sterke variatie bestaat in de manier waarop jonge kinderen hun houding reguleren tijdens reikbewegingen. Over het algemeen geldt wel dat gezonde kinderen tussen de 6 en 18 maanden steeds meer richtingspecifieke spieractiviteit in de romp laten zien tijdens reikbewegingen. Het is volgens Van Balen nog onduidelijk of deze toename samenhangt met zelfstandig leren lopen.
Kinderen met een hoger risico op cerebrale parese lieten op de leeftijd van 18 maanden nog geen toename zien van richtingspecifieke houdingsregulatie. Dat kan volgens Van Balen een uiting zijn van een vertraagde houdingsregulatie-ontwikkeling bij deze kinderen.
