Kinderen met een beperking sporten aanzienlijk minder dan hun niet-gehandicapte leeftijdsgenoten. Maar eenmaal gekoppeld aan een buddy, een ouder (niet-gehandicapt) maatje, neemt de animo om te gaan sporten toe.
Dat constateert lector Kracht van Sport Marije Deutekom van de Hogeschool van Amsterdam (HvA) en Hogeschool Inholland met haar onderzoeksteam. Gedurende drie jaar voerden zij in zeven landen een onderzoek uit met subsidie van de Europese Unie. De EU beoogt met de verstrekte subsidie voor het SEDY-onderzoeksproject de sportdeelname onder kinderen met een beperking te verhogen.
Hindernissen en wensen
De onderzoekers hebben voor het project in zeven landen de hindernissen en wensen geïnventariseerd die kinderen met een beperking en hun ouders ondervinden rond de toegang tot sport, en per land de feiten, cijfers en verbeterpunten in kaart gebracht, zo ook voor Nederland. Ondanks de verschillen tussen landen, zien de onderzoekers dat met name één maatregel veel effect sorteert om deze kinderen meer te laten sporten: buddyprojecten, waarbij ieder kind met een beperking gekoppeld wordt aan een ouder (niet-gehandicapt) maatje dat hem of haar begeleidt.
Inzetten buddy stimuleert
In het onderzoeksproject kregen twintig kinderen met een beperking in Nederland een sportstudent van Inholland als buddy. Ook in Finland, Portugal en Litouwen kregen kinderen een jongvolwassen begeleider. Het systeem bleek effectief: zo’n 54 tot 63 procent van de in totaal 370 kinderen met een beperking die daarvoor niet sportten, vond met de buddy uiteindelijk een sport als hobby.
Waar in sommige landen het sportaanbod voor kinderen met een beperking nog tekortschiet, is dit aanbod in Nederland aardig goed geregeld, mede dankzij sportstimuleringsprogramma Special Heroes en het programma Uniek Sporten.
Overwinnen onzekerheid
Persoonlijke barrières vormen hier het grootste probleem, waardoor kinderen met een beperking bijvoorbeeld onzeker zijn over sport. “Kinderen zijn bang dat ze tekortschieten en niet kunnen meedoen en dat anderen hen anders vinden. Die onzekerheid houdt hen tegen,” zegt Deutekom. “Dit onderstreept het belang van een individuele coach- een buddy dus – die een kind motiveert en zo de drempels verlaagt.”
Vraag het kinderen zélf
De onderzoekers concluderen verder dat kinderen erbij gebaat zij als hen zélf wordt gevraagd naar hun wensen. “Het viel ons op dat altijd met ouders of met anderen wordt gecommuniceerd als het om hun sportwensen gaat”, aldus Deutekom. In een pilot die de onderzoekers uitvoerden, konden vijftig kinderen met een beperking zelf met emoji’s aangeven wat voor sport zij leuk vonden. 93 procent van deze kinderen liet daarbij weten te waarderen als er naar hen geluisterd werd en zij zich gehoord voelen.
