Nog niet zo lang geleden dacht men nog dat een baby verwend werd als je hem oppakte omdat hij huilde. Maar dat troosten is juist goed en kinderen aanraken is om nog veel meer redenen belangrijk. Zo heeft huid-op-huidcontact in de eerste dagen na de geboorte een blijvend effect op de intellectuele capaciteiten en ontwikkelen kinderen die veel gedragen worden zich motorisch beter.
Lichamelijk contact is een basisbehoefte van ons allemaal, net als eten, drinken en slapen, zo blijkt uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek waarover psychologiemagazine.nl bericht. Een baby die huilt maakt de stresshormonen adrenaline en cortisol aan. Om te kalmeren heeft hij oxytocine, het liefdes- en hechtingshormoon, nodig en dat komt vrij bij aanraking. Krijgt een baby dat troostende contact niet, dan zou het cortisolniveau weleens hoog kunnen blijven, zoals blijkt uit onderzoek onder dierenjongen die vaak van hun moeder gescheiden werden.
Niet iedere ouder gaat dat aanraken en troosten even natuurlijk af. Bijvoorbeeld door eigen ervaring als kind, kan een brein minder oxytocine-receptoren aanmaken. Gevolg is dat aanrakingen minder snel dat kalmerende effect hebben.
Huid-op-huidcontact
Kinderen aanraken is om nog veel meer redenen belangrijk. Als een ouder liefdevol reageert op zijn huilen, wordt bij een baby het parasympathische zenuwstelsel geactiveerd – dat is het onderdeel van het zenuwstelsel dat zorgt voor rust en emotionele balans. Ook zet het een gen aan het werk dat de stressbestendigheid van het kind verhoogt. Dat is te danken aan BDNF, een eiwit dat vrijkomt. Bij huid-op-huidcontact komt er extra BDNF vrij. Uit onderzoek blijkt dat bij te vroeg geboren, veel te lichte baby’s de sterfte met 36 procent verminderde als de moeders de gewoonte hadden om hen op de blote borst te laten liggen, het zogenaamde kangoeroeën. Deze baby’s waren gezonder, konden hun temperatuur beter regelen, ademden rustiger en de groei van hun hersenen verliep beter. Als het bij te vroeg geboren baby’s met een laag geboortegewicht zo werkt, dan werkt het bij alle baby’s.
Huid-op-huidcontact in de dagen na de geboorte heeft een blijvend effect, ook op de intellectuele capaciteiten. Bovendien draagt het bij aan de rijping van de prefrontale cortex, het deel van het brein dat een grote rol speelt bij functies als geheugen, leervermogen, taal, concentratie en ruimtelijk inzicht en dat daarnaast ook nog ons gedrag reguleert.
Betere balans
Kinderen die veel door hun ouders gedragen worden, ontwikkelen zich bovendien motorisch beter. Dat zit zo: lopen vereist evenwichtsgevoel. Als ouders bij hun dagelijkse activiteiten hun baby tegen hun lichaam dragen, activeren ze zo zijn binnenoor met daarin het evenwichtsorgaan veel meer dan wanneer hij in zijn wiegje ligt. In een draagzak profiteert een kind dus van aanraking én beweging.
Goed voor ouders
Ook op ouders heeft aanraking trouwens een meetbaar effect. Het gespannen, onrustige gevoel dat volwassenen krijgen bij een huilende baby, wordt net zo goed veroorzaakt door cortisol. Ze worden pas weer rustig als ze het kind oppakken en tegen zich aanhouden: de oxytocine die dan vrijkomt vermindert de onrust.
Bron: psychologiemagazine.nl
