Het effect van zithulpmiddelen bij kinderen met ernstige cerebrale parese heeft een laag niveau van evidentie. Dat geldt niet voor therapeutisch paardrijden gericht op houdingsregulatie en grove motoriek.
Kinderen met cerebrale parese (CP) hebben moeite met bewegen als gevolg van een hersenbeschadiging die voor het eerste levensjaar ontstaan is. Het uitvoeren van veel dagelijkse activiteiten, zoals eten, spelen en schoolse activiteiten, gebeurt veelal in zittende houding. Het succes hiervan is sterk afhankelijk van het vermogen om houding, balans en arm-handfuncties te reguleren. Daarom staat bij veel interventies het verbeteren van de houdingsregulatie en de arm-handfunctie van deze kinderen centraal. Dit leidde onder andere tot de ontwikkeling van zithulpmiddelen en therapeutisch paardrijden.
De achterliggende gedachte bij deze interventies is dat zij zouden kunnen leiden tot een betere houdingsregulatie en daarmee tot betere arm-handfunctie. De kennis over de effectiviteit van zithulpmiddelen en therapeutisch paardrijden bij kinderen met CP is echter beperkt. Daarom behandelt Mattana Angsupaisal in haar proefschrift het effect van zithulpmiddelen en therapeutisch paardrijden op de houdingsregulatie en arm-handfunctie van kinderen met CP.
Haar systematische review over het effect van zithulpmiddelen bij kinderen met ernstige CP liet zien dat de negen studies die het best waren uitgevoerd een laag niveau van evidentie hadden. Deze negen studies gaven aan dat de meest belovende zithulpmiddelen bestaan uit voorzieningen die zowel de romp als de heupen ondersteunen. Deze ondersteuning zou kunnen leiden tot betere houdingsregulatie en daarmee tot betere arm-handfunctie. Dit type ondersteuning kan ook verwerkt worden in specifieke zitvoorzieningen, zoals een speelzitje of een toiletzitje. Deze voorzieningen hebben de potentie om de activiteiten en de participatie van kinderen met ernstige CP te bevorderen. Angsupaisal pleit voor aanvullend onderzoek naar het effect van zithulpmiddelen, wegens het lage niveau van evidentie van de studies van de reviews.
Het kleine onderzoek over therapeutisch paardrijden liet zien dat een kortdurende, intensieve toepassing van deze interventie geassocieerd was met een verbetering van zowel de houdingsregulatie als de grove motoriek. Groter onderzoek is nodig om de effectiviteit van therapeutisch paardrijden voor het verbeteren van het dagelijks functioneren van kinderen met CP te bewijzen.
Bron: rug.nl
